Cuma, Nisan 3

*10 - Eğitim

20 Mayıs 2001 * İzmir

“Bence artık zamanı geldi. Ona kendinizi tanıtmanız gerekiyor. Tabi sen hariç Casca.”

Harm Yooln, Selim, Hylar, Harm ve Casca toplanmış Yohan hakkında ne yapacaklarını konuşuyorlardı. Harm Yooln artık vaktin geldiğini söylüyordu, aralarında en yaşlı oydu ve sonrasında da Selim geliyordu. Harm Yooln aklından geçen fikri diğerlerinin beğenmeyeceğini biliyordu ama ona göre doğrusu buydu.

“Biliyorum hepinize çok yanlış gelecek bu fikir ancak Yohan’ın diğer görevi ben olmalıyım. Artık burada işim kalmadı. Beni atlatırsa..”

Herkes tuhaf tuhaf Harm’a bakarken Casca araya girdi.

“Ki atlatacağından da eminiz. Baba saçmalıyorsun şu an bu resmen ölümü istemek.”

“Evet ama iyi korunduğumu da biliyorsunuz ayrıca beni öldürmek isteyen birçok kişi olduğunu da, bu dünyada fazla vaktim kalmadı evlat. En azından bir işe yaramış olurum.”

Onu kararından vazgeçirmenin imkansız olduğunu biliyorlardı. Selim dostunu vazgeçirme ümidiyle şansını denedi ama alacağı cevabı da biliyordu.

“Harm.. biliyorum kararından dönmeyeceksin ama bunun işe yarayacağına emin misin? Bu yolla ölmek istediğine?”

“Eminim Selim hem de yüzde yüz eminim. Bu sadece Yohan’ın yeteneğini görmekle kalmayacak ayrıca Yohan’a Irreligioso’da prestij kazandıracak. O’nu iyi eğittiğini biliyorum Selim, bence planımızı hayata geçirme vakti geldi.”

O gün çok sessiz ve sakin geçmişti ancak içten içe her şeyin çok daha iyi olacağını hissediyorlardı. Selim ve Casca bu iş için Lucas ile görüşeceklerdi Lucas da Yohan’a bildirecekti. Ardından da duruma göre İmparatorluğu canlandırma planı hayata geçecekti. Harm’a göre fedakarlık olmadan kazanç olmazdı. Ve fedakarlıklar büyük olmalıydı.

***

10 Mart 1981 * Amsterdam

“Tilki, Masa, İğne, Yüzük, Kavram, Patates, Kırlangıç..”

“Yanlış, baştan!”

“Tilki, Masa, İğne, Yüzük, Kavram, Patates, Duvar, Kırlangıç, Tören, Tahta, Uysal, Ahtapot, Şemsiye..”

“Yanlış, baştan!”

Boakye Yohan’ın bu kadar zorlanmasına anlam veremiyordu.

“Hadi ama Selim çocuk daha 5 yaşında. Bu kadar zorlaman şart mı?”

“O’nun sahip olduğu yeteneği bilmiyorsun Boakye, çok rahat bir şekilde yapabilir. Canı isterse! Dediğim gibi Muet, baştan!”

“Tilki, Masa, İğne, Yüzük, Kavram, Patates, Duvar, Kırlangıç, Tören, Tahta, Uysal, Ahtapot, İncelik, Prestij, Şemsiye”

“Evet.. gördün mü Boakye işte karşında Muet!”

Boakye Yohan’ın bu durumuna çok şaşırıyordu, bu çocukta bir tuhaflık var diyordu sürekli.

“Sadece 5 yaşında, bunu nasıl yapabilir? Ben bile yapamam bu kadar kısa sürede..”

“Yapabilirsin Boakye, kendini küçük görme. Öncelikle çok ama çok iyi bildiğin bir yeri ezberle ama görsel olarak. Her şeyin yerini kesin biliyor olmalısın. Ve ezberleyeceğin kelimeleri bu bildiğin yerle eşleştir. Tilki kanepede, masa ortada, iğne ve yüzük masanın üstünde.. ve bunun gibi..”

Selim Yohan’ı sıkı bir eğitimden geçiriyordu. Ayrıca kitap olmadan nasıl ayakta kalacağını ve kitabı kullanmayı da öğretiyordu. Ancak bunu diğerlerinin önünde yapmıyordu, kitabın çok yayılmasını istemiyordu.

03 Şubat 1985 * Amsterdam

“Söyle, adın ne!?”

“Muet, efendim!”

“İsmin Jose Adrian olmasın ya da Yohan Lorm! Annen veya baban var mı? Kim olduklarını biliyor musun?”

“Hayır efendim, annem veya babam yok. İsmim de Muet.”

Selim Yohan’ı sorguya almıştı ancak gerçek bir sorguya, Yohan kaçırıldığını ve gerçekten sorguya alındığını sanıyordu.

Uzunca bir süre ismini ve ailesini söyletmeye çalıştılarsa da Yohan hiçbir şey söylememişti. Ama durumu da gittikçe kötüleşiyordu. Selim sorguyu durdurdu ve Yohan’ı odasına kendi taşıdı.

“Aferin evlat, gittikçe çok daha iyi oluyorsun. Ve daha korkutucu..”

Yohan biraz dinlendikten sonra Selim tekrar yanına geldi.

“Kitabım olsaydı içeride çok daha rahat olurdum Üstat.”

“Biliyorum Muet ama kitap seni değil sen kitabı kontrol etmelisin. Gücünü sadece ona bağlama. Sen zaten yeterince özelsin. Unutma kitap senin gücünün altında olmalı, her zaman her daim. Yoksa yaptıklarını telafi edemeyecek duruma gelebilirsin.”

“Ben kitaptan daha güçlüyüm, ben kitaptan daha güçlüyüm, ben kitaptan daha güçlüyüm. Bir daha deneyebilir miyim Üstat?”

Selim kitabı Yohan’a verdi ve yine değişim başlamıştı. Yohan ne zaman kitabı eline alsa hareket edemiyor ama etrafı kontrol edebiliyordu. Yıllardır kitap elindeyken hareketi sağlamaya çalışıyorlardı Yohan ve Selim.

“Hadi Muet başarabilirsin, hadi bana doğru gel ve sorumu cevapla! Nerde olduğumuzu biliyor musun?”

Yohan’dan ses yoktu. Ama masanın üstündeki deftere “Evet” yazmıştı.

“Biliyorum Muet etrafı kontrol edebiliyorsun ama cevap vermeni istiyorum. Sesini duymak istiyorum, hadi başarabilirsin.”

Ve sonunda Yohan başarmıştı, nerede olduklarını söylüyordu Selim’e.

“Evet Muet mükemmel gidiyorsun, şimdi biraz daha karmaşık hale getirmek istiyorum. Bana adını söyle!”

“İsmim Muet, efendim!”

Kelimeler zor çıkıyordu ağzından ama söylüyordu artık ve yavaş yavaş Selim’e doğru yürüyordu.

“Adın ne ve neden buradasın!”

Yohan’dan hiç ses yoktu, Selim tekrar sordu.

“Adın ne ve neden buradasın!”

Yohan’dan yine ses yoktu ve terlemeye başlıyordu, hareketleri iyice yavaşlamıştı, iyice kasılıyordu.

“Kendini kasma sakın, rahat ol ve cevap ver. Adın ne ve neden buradasın!”

Yohan bir anda kendinden geçti, odadaki her şey hareket etmeye başladı. Yohan da yere yığılmıştı. Selim hemen kitabı elinden aldı ve Yohan’ı yatağına yatırdı.

“Yanlış cevap olacaktı Üstat, söylemek istemedim. Hatırladım çünkü.. özür dilerim Üstat.. hatırlamamam gerekiyordu.. İsmimi ve..”

“Şşşt.. sorun yok Muet. Bir şey söylemene gerek yok. Gayet iyi gidiyorsun, gayet iyi.”

Selim uzun süreli bir plan hazırlamıştı ve her şeyin yolunda gittiğini düşünüyordu. Yohan’ı dinlenmeye bıraktıktan sonra Casca ile görüşmeye gitti.

“Ne durumdayız Selim?”

“Her şey yolunda, bugün baya ilerleme kaydettik. Bugün kitap elinde olmasına rağmen konuşup hareket edebildi. Çok azdı ama olsun sonuçta bir ilerleme kaydettik. Senin durumun nasıl?”

“Aslında bilemiyorum, iyi bir çevre edindim gibi şu 6 senede, biliyorsun en üst kademeye kadar geldim.”

“Evet bunlar bildiğim şeyler zaten, diyeceğin şey nedir?”

Casca, konuşmakla konuşmamak arasında kararsızdı. Bir şey söyleyecek gibi oluyor sonra vazgeçiyordu. En sonunda Selim’e doğru eğildi ve sessizce konuşmaya başladı.

“Galiba Baş Üstat’ı.. Eli’ı öldürdüm.”